Warszawska Jesien

Warszawska Jesień w tekstach Andrzeja Chłopeckiego to lektura niezwykła, barwna i pasjonująca. Pomyśleć można, że zbiór tekstów związanych ze sobą tylko „postacią” festiwalu nie może fascynować niczym więcej jak jej wartością historyczną. Otóż wybór wypowiedzi Chłopeckiego, z jego literacką swadą, tworzy narrację zaskakująco spójną, fascynującą perspektywą i naświetleniem, w jakich autor przedstawiał Warszawską Jesień – pisze Grzegorz Dąbrowski

Magdalena Białecka wraca pamięcią do koncertów 56. Warszawskiej Jesieni. 

Wieczór 25.09. w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego upłynął pod znakiem prawykonań kompozytorów zasłużonych dla muzyki polskiej, o nazwisku wypracowanym przez lata. Swoje nowe utwory przygotowali Zbigniew Bargielski, Rafał Augustyn i Stanisław Krupowicz. Pisze Grzegorz Dąbrowski.

Pierwsza rocznica śmierci Andrzeja Chłopeckiego została upamiętniona przez Warszawską Jesień koncertem złożonym z utworów jego przyjaciół, Marcina Bortnowskiego, Martina Smolki, Pawła Szymańskiego, Pawła Mykietyna i Onute Narbutaite.

Rozpoczęła się Warszawska Jesień. Jej 56 już edycja prowokować może co bardziej radykalnych słuchaczy do stwierdzenia, że festiwal ten to już konserwa, jednak wciąż wydarzenie to jest oknem na świat muzyki współczesnej (z tym, że na szczęście jednym z wielu zwróconych w różne strony świata). Pisze Grzegorz Dąbrowski

Warszawska Jesień to przede wszystkim wydarzenie artystyczne, za którym stoi mnóstwo pracy marketingowej. W tym roku poszukiwaniem sponsorów zamawianych przez festiwal nowych utworów zajęli się… licealiści, w dodatku nie związani wcześniej z muzyką poważną. Piotr Wieczorek rozmawia z 15-letnim Michałem Gonickim.

Bilety ostatniego dnia wyprzedały się na kilka godzin przed koncertami. Co sprytniejszym udało się przechytrzyć bileterów stojących u wrót opery i przekraść się do biura festiwalowego, by wyżebrać zaproszenie

Na scenie w swoistych boksach siedzi czworo bohaterów. Siedzą całkiem blisko siebie, zachodzą między nimi jakieś relacje, ale jedna rzecz pozostaje niezmienna od początku, aż do końca przedstawienia: nie kontaktują się ze sobą bezpośrednio. Luna Park Georges’a Aperghis’a oczami Grzegorza Dąbrowskiego.

Z Markiem Mosiem, dyrektorem orkiestry kameralnej AUKSO, o koncercie w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego oraz o tym, czy kompozytorowi potrzebny jest słuchacz, rozmawia Grzegorz Dąbrowski.

Z Tadeuszem Wieleckim, dyrektorem festiwalu Warszawska Jesień, o temacie tegorocznej edycji i kondycji muzyki współczesnej rozmawia Grzegorz Dąbrowski.